Al jaren geven diverse winkels mij een verontrustend gevoel. En deze onrust begint steeds meer werkelijkheid te worden. Waarom? Weten ze nog wel waar ze mee bezig zijn? Alsof in veel bedrijven de pure ziel werkelijk weg is.

"Voor het eerst zien wij een god. Een god die de mooie wereld ons toont en mee neemt. Beschermt en koestert. Deze god weet wel de last te dragen. Hij doet het graag. Hij weet Waarom" Precies als alle vrijwilligers, denk ik gelijk.

Winstafname punt van zorg voor familiebedrijven Met deze kop opent de Financiële Telegraaf op vrijdag 20 juni jongstleden. Het artikel begint direct positief. Er is volgens KPMG spraken van groei. Hierdoor is er vertrouwen en durft men weer o.a. te investeren. De winstmarge staat onder druk door klanten en leveranciers. Zijn (familie)bedrijven dit door de jaren heen niet gewend?

Vandaag was er korte aandacht door het Algemeen Dagblad voor een project dat door Ronald Osephius Inspirator sinds enige dagen begeleid wordt. Sloep Elbe....Werklozen re-integreren met opknapbeurt.