Hij zegt tegen mij; 'het zijn nu maar drie scherven, alleen als ik het nu niet goed doe dan worden het er wel twintig. Dan is alles werkelijk stuk!' Ik antwoord hem dat het niet uitmaakt hoeveel scherven er werkelijk zijn. Het is de kunst van vergeven en respect wat bepaalt of iets kapot blijft of juist verbindt.

"Ik doe dit werk al veertig jaar. Het is toch vreemd dat dit nu pas naar boven komt?" vraagt ze mij met grote ogen. Ik vraag haar; 'Hoe oud is de Rijn?' "Heel oud" antwoord ze direct. 'Door de huidige stand mogen nu pas bepaalde dingen aan het oppervlak komen' vertel ik haar. 'Het is nu dus de tijd, om het jou zichtbaar te maken' Echter de vragende ogen zijn mij niet vreemd. In veel gesprekken met mijn cliënten is deze verbazing aanwezig. Hoe het toch komt dat iets nu (pas) naar boven komt.....